hoi hoi,

Cómo estás en Belgica? In Ecuador gaat alles goed, heel goed zelfs. Donderdagavond om 17u na een lange vlucht eindelijk toegekomen in het warme, ja zelfs heel warme, Quito. Na mijn bagage eindelijk gevonden te hebben in de chaos van de luchthaven hoopte ik snel Inge en Carmita, mijn gastmama, te zien zodat ik naar huis kon om te rusten. Maar dat viel even tegen. Niemand te bespeuren in heel de luchthaven, het werd 18u, 19u, 20u en nog steeds niemand. Ik was ook zo dom geweest om te vertrekken zonder het telefoonnummer of adres van Inge of Carmita. Toen het kwart na acht was werd ik toch wat ongerust en ben ik opzoek gegaan naar een internet café in de buurt van de luchthaven, daar ben ik dan via via aan het telefoonnummer van Inge geraakt. Inge was in totale shock dat ik al in Quito was. Ze dacht dat ik pas vrijdag aankwam, later bleek dat Inge verkeerd gekeken had in haar agenda. Nuja geen nood, de eerste nacht heb ik dan doorgebracht bij Inge thuis.

De volgende morgen met Inge de eerste maal in het centrum van Quito geweest met de auto, wat een hectische boel is dat! Alle auto's zigzaggen tussen elkaar, steken elkaar voorbij zoals het hen uitkomt en toeteren erop los. Nooit van mijn leven zou ik me wagen aan een ritje met de auto in Quito, jamás! In de namiddag kennis gemaakt met Victor Hugo, de ergotherapeut van Tapori. Een super aangename en vriendelijke gast. Hij heeft me in de avond dan gebracht naar Carmita, mijn gastmama. Ik mag toch wel zeggen dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen. Ik was al blij met een eigen kamer en stromend water, maar wat een luxe hier!!! Dit is haast geen noord-zuid stage meer maar eerder gewoon erasmus! Ik heb een tv op mijn kamer en internet :), er zijn twee badkamer, een volledig uitgeruste keuken, een woonkamer. Ok alles is wat oud en overal staan er kitscherige beeldjes, nuja ieder zijn smaak. Of wat dacht je van een Wii, of playstation 3, dolby surround, echt alles heb ik hier beschikbaar, super gewoon.

Deze namiddag met ik even met de zoon van Carmita meegeweest naar het centrum van Pomasqui om kennis te maken met zijn vrienden. Dit was de eerste keer dat ik echt gefrustreerd was door mijn gebrekkige kennis van het Spaans. Bijna niets heb ik kunnen meevolgen van het gesprek, 3 uur heb ik zitten luisteren naar hen met mijn zakwoordenboekje in de hand (wat zou ik toch zonder zijn) maar ja veel luisteren naar spaanse gesprekken heeft als voordeel dat ik het sneller zal kunnen ook al is het saai.

Zondag zou ik normaal gezien mat Inge en haar echtgenoot en de kids naar de warm waterbronnen van papallacta gaan, maar dat kan niet door gaan. Inge heeft nog te veel werk dat af moet zijn. Maar in de plaats van de warm waterbronnen ga ik zondag met mijn gastgezin naar El mitad del mundo, op enkel km van mijn huis, letterlijk het midden van de aarde, de evenaar :) joepie even terug naar het noordelijk halfrond.

Ik zal zo spoedig mogelijk opnieuw bloggen en hopelijk heb ik tegen dan wat foto's gemaakt om jullie te tonen.

Hasta luego!
xxx