Tapori, Pick-ups, Koloniaal quito en Ecuadorianen

Hola mi amigo's y amiga's,

Ik weet het, ik weet het, het is ondertussen al een tijdje geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog. Maar echt tijd ( lees eerder zin) heb ik nog niet gehad. Over stage kan ik voorals nog kort zijn. Er is nog niet zoveel gebeurt. Nog tot morgen loop ik gewoon met alle verschillende disciplines mee die werken in tapori om alles goed te leren kennen. Wel ben ik al bezig met het opstellen van een lijst van alle zaken die ik wil aankopen met mijn budget. Hopelijk kan ik snel aan alle dingen raken dat ik er kan in vliegen want de tijd dringt. Ik kan het haast niet geloven maar ik ben al twee weken in Ecuador. Ik begin goed te beseffen dat ik echt moet genieten van elke minuut en seconde hier want voor ik het goed en wel besef zit ik al terug op het vliegtuig richting Belgica.

Vrijdagavond ben ik gaan kijken naar een voetbalmatch, je leest het goed ja een voetbalmatch =p. Mijn gastbroer Luis speelde tegen een andere club van Pomasqui. Ik wist dat het stadion op ongeveer 10 minuten was met de bus dus stond ik al klaar op de stoep om een bus tegen te houden toen Luis riep dat we meekonden met de wagen met een paar vrienden. Ik zag die bende staan van 10 man en ik dacht al van die maat zal een minibusje hebben, nee hoor. Plots kwam daar een afstandse Pick-up afgereden die waarschijnlijk nog de onafhankijlheidsstrijd met Spanje had meegemaakt, een wonder dat het nog reed. En gelukkig stonden we op een helling want zonder aanloop start de motor niet. We zijn dus met z'n tienen achterin op de rand van de laadbak van de Pick-up gaan zitten. Kijk ik heb wel vaak gezegd dat ik zeker terugkom naar België, al dan niet tussen 6 planken, maar op dat ogenblik dacht ik echt dat ik tussen 6 planken deze week ging gerepatrieerd worden naar België. Nooit, maar dan ook nooit van mijn leven kruip ik nog achterin een Pick-up met een Ecuadoriaanse zot aan het stuur. Aan 100 km/uur al zigzaggend tussen wagens, bussen en vrachtwagens je vastklemmen om toch maar niet te vallen. Ik heb niet snel schrik, maar toen dacht ik echt dat er iets ging gebeuren. Te zot voor woorden. 1 ding weet ik zeker NOOIT meer. Over de match valt niet veel meer te vertellen dan dat het een FC- de kampioenen niveau had.

Afgelopen weekend ben ik tweemaal naar koloniaal Quito geweest, echt supermooi. Het was precies of ik kwam binnengestapt in een film uit de jaren 50. Overal rondom je mooie oude koloniale huizen, prachtige kerken vol met bladgoud en mooie schilderenijen, gigantische plaza's met palmbomen en fontijnen, heel veel oude volkswagen Kevers en het belangrijkste vanal nergens, maar dan ook nergens afval. Alles was proper, overal liepen mensen van de technische dienst de straten te poetsen of zag je oude vrouwtjes met een bezem van stro de stoep kuisen. Maar eenmaal je de toeristische wijk verliet lag er terug overal vuil. Ik snap niet waarom de overheid hier niet wat weer moeite doet om deze prachtige stap proper te houden, echt een zonde. Verder ben ik ook naar de panicillo geweest (3020 m. hoog en nog steeds ondragelijke hitte), een heuvel midden in het centrum van Quito waarop een beeld staat van de Virgen Maria die waakt over de Quiteños. Best een indrukwekkend zicht over quito, nu besef ik pas goed hoe enorm Quito wel niet is. Zover ik keek van noord naar zuid zag ik stad. Keek ik naar het oosten of westen zag ik de Andes, echt prachtig.

Na twee weken in Ecuador vind ik het een t ijd dat ik jullie iets meer vertel over wat ik al gezien van de ecuadoriaanse gewoonten en gebruiken. Hier een kleine opsomming:

1)Hier is het heel gewoon om elkaar een zoen als begroeting te geven, ook op het werk. Alles verloopt hier familiair en losjes. Enige vorm van gereserveerdheid is hier in de verte verste niet te bespeuren.

2)Iets anders wat hier opvalt en waar ik me echt blauw aan erger is het wildplassen. Overal zie je hier mensen met de wagen stopppen om doodleuk midden op straat te staan plassen. En nee, niet enkel de mannen zijn schuldig ook de vrouwen doen gretig mee, laat alles maar lopen. Echt walgelijk en dit samen met dode honden, afval en verontreinigde beken in de hitte hier kan ik jullie verzekeren dat de geur niet aangenaam te noemen is.

3)Gelukkig zijn er ook grappige dingen die me hier opvallen, bijvoorbeeld de gewoonte van alle vrouwen, met de nadruk op ale vrouwen, die hier spannende broeken dragen, zowel in jeans als stof. En als je bedenkt dat het merendeel van de Ecuadorianen obesitas heeft levert dat wel grappige plaatjes op =) haha. Ik blijf me toch afvragen hoe die vrouwen van 150 kg in een super spannende jeans raken, kan haast niet anders of ze schakelt de hulp in van haar echtgenoot en kinderen om haar te helpen.

4) Iets raars wat ik nog nooit had gezien is het afwasmiddel dat ze hier gebruiken. Het ziet eruit als een soort rozewax, die zeer hard is en telkens wordt met een sponsje over die wax gewreven om een bord of glas af te wassen. Raar.

5) Bananen, bananen en nog eens bananen. Ze zijn er gek op , koud warm, in drankjes of bij warme maaltijden. Er gaat haast geen dag voorbij of ze hebben een of andere variant van een banaan gegeten. Zo heb ik deze week bananensoep voorgeschoteld gekregen. Ik heb het opgegeten uit beleefdheid, maar laat ik eerlijk zijn, echt smakelijk vond ik het niet.

En zo zijn er nog tientallen andere voorbeelden die ik jullie kan geven, maar die zal ik houden voor een volgende keer.

Hasta Luego,
XXX Jeffrey